Λεων. Ανδριανός : ΚΑΠΟΙΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΜΟΥ

ΚΑΠΟΙΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΜΟΥ

Στον προβληματισμό μου, και την αναζήτηση δρόμου για την επαγγελματική μου αποκατάσταση, στην εφηβική μου ηλικία, εφοίτησα, στις Βασιλικές Τεχνικές Σχολές Λέρου (Β.Τ.Σ.Λ) οι οποίες τελούσαν, υπό την εποπτεία της τότε Βασίλισσας Φρειδερίκης. Μετά την αποφοίτησή μου από τις Σχολές, με την ειδικότητα του ηλεκτρολόγου, επροσφέρθηκα, και εργάσθηκα -εθελοντικά- επί επτάμηνο, για την αποκατάσταση των πληγέντων κατοίκων των χωριών του Πηλίου, από τον μεγάλο σεισμό του 1955.

Για την πράξη μου αυτή, μου απενεμήθη τιμητικό δίπλωμα, και χάλκινο «μετάλλιο -εξαιρετικής- εργασίας» από τον Πρόεδρο του Βασιλικού Εθνικού Ιδρύματος, Βασιλέα Παύλο.

 ===========================================================

 ΕΚΔΟΣΗ   ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ,..ΤΑ  ΝΕΑ  ΤΟΥ  ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ  τού... τόπου  τού  δικού  μου!!

    ΤΟ  ΠΡΩΤΟ  ΦΥΛΛΟ   ΤΗΣ  ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ 
                                         ΤΑ  ΝΕΑ  ΤΟΥ  ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ  ....!!!                                                 Αμέσως  μετά  τήν  εκλογή  μου  ως  πρόεδρος τού  Συλλόγου  τών  απανταχού  εξ  Ελληνικού Γορτυνίας  καταγομένων  Ο  ΠΡΟΦΗΤΗΣ   ΗΛΙΑΣ  , εβαλα  σέ  ενέργεια  τήν  υλοποίηση  τής  σκέψης  μου , γιά  νά  εκδόσω  μία  εφημερίδα  γιά  νά  μεταφέρει  τά  νέα ,καί  τόν  παλμό  τού  χωριού  στούς  απανταχού  τής  γής  πατριώτες .  Η  πρότασή  μου  στό  Δ.Σ.  τού  Συλλόγου  εσυνάντησε  κάποιες  δυσπιστίες  , κάποιες  αμφιβολίες , γιά  αυτό  μου  τό  εγχείρημα, αλλά  τελικά  επήραμε  τήν  απόφαση , καί  τήν  επομένη  ειχα  τό  πεδίο  ελεύθερο  νά  πραγματοποιήσω  τό  ονειρό  μου! Ερεύνησα  ολες  τίς  διαδικασίες  , ηρθα  σέ  επαφή  μέ  δυό  τρία  τυπογραφεία , καί  τελικά  τόν  Οκτώβριο  τού  1991 οι  απανταχού  πατριώτες  μας, ειχανε  στά  χέρια  τους τό  πρώτο φύλλο  τής  εφημερίδος  ( ΤΑ  ΝΕΑ  ΤΟΥ  ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ τού  τόπου  τού  δικού  μου  ) Η  εκπληξη  ητανε  μεγάλη, καί  τά  επαινετικά  σχόλια  πάρα  πολλά!!   Σήμερα  οι  υπεύθυνοι  τού  Συλλόγου  ασκώντας  μία  αθλια  λογοκρισία  μού  απαγορεύουνε  νά  γράψω  στήν εφημερίδα !! .                                                                                                                                                 

========================================================================
**************************************************************************************** 

     ΑΓΙΟΓΡΑΦΗΣΗ  ΙΕΡΟΥ  ΝΑΟΥ  ΠΡΟΦΗΤΗΣ  ΗΛΙΑΣ! 

Πιστεύοντας οτι η πανέμορφη εκκλησία  τού  χωριού μου, υστερούσε    σε κάτι, εσκέφτηκα και εσυντόνισα την αγιογράφησή της! Επηρεασμένος, από διάφορα μοναστήρια πού ειχα επισκευθεί, ιδίως αυτά τού Αγίου Ορους, ειχε οριμάσει μέσα μου, η απόφαση,καί δέν εμενε παρά νά βρώ,  τόν  κατάλληλο  τεχνίτη επιλέγοντας  τελίκά  τόν  Δημ.  Σουκαρά .  Μέ  τό  αυτοκίνητό  μου , τόν  πήγα  στό  χωριό, γιά  νά  ειδεί  τήν  εκκλησία , καί  νά  εχει  αμεσο  γνώση  τού  χώρου  της . Ο  αγιογράφος εξεπλάγει  από  τήν  εκκλησία,  καί  εδειξε  πολύ  ενθουσιασμένος! Τότε, τόν  σύστησα  στόν  ιερέα  τού  χωριού  Κων. Κωνσταντόπουλο , ο  οποίος  αιφνιδιάσθει ακούγοντας  γιά  πρώτη  φορά τήν  πρόθεσή  μου  αυτή! Η πρώτη  αντίδρασή  του, καί  νομίζω  δικαιολογημένη , ητανε  νά  ενημερώσει  τόν  δεσπότη κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟ  καί  νά  εξασφαλίσει  τήν  εγκρισή  του,  πράγμα  πού τελικά  εγινε! Η αντίδραση ομως  τού  δεσπότη , αρχικά  ητανε  αρνητική!  Μετά  από  παρέμβασή  μου, οταν τόν επισκέφθηκα στήν Μεγαλόπολη, αλλαξε  γνώμη  καί  εδωσε  τήν  εγκρισή  του!   Τήν  εορτή  τού  Προφήτη  Ηλία  εκείνη  τήν  χρονιά (1992) ως πρόεδρος τού Συλλόγου, μαζί καί οι σύμβουλοι, τήν  εόρτάσαμε  στό  εξωκλήσι  τού  Προφήτη  Ηλία στόν λόφο στό   Χαϊδάρι , μέ  τήν  προσέλευση  πολλών  πατριωτών, καί μέ τήν τέλεση, αρτοκλασίας, από τόν Παπά-Κώστα Κωνσταντόπουλο, πού ειχα καλέσει, φέρνοντας μαζί του, καί  τήν εικόνα τού Προφήτη από τό χωριό! Εκεί γιά πρώτη φορά εδειξα στούς  πατριώτες, καί  ειδανε   ολοκληρομένο τό  σχέδιο  τού  αγιογράφου!  Ο  ενθουσιασμός  ητανε  μεγάλος , καί  επί  τόπου, εδόθησαν 17 παραγγελίες  εικόνων από  τούς  πατριώτες, πού  μέ  προθυμία  εσπευσαν  νά  αφιερώσουν τόν αγιο τής προτμήσεώς τους, καταθέτοντας τό αντίτιμο τής αξίας, τής εικόνας, κάτ' ευθείαν στό λογαριασμό τής εκκλησίας, στήν Εθνική Τράπεζα! Στήν πραγματικότητα ομως η αγιογράφηση ειχε  ξεκινήσει, λίγες ημέρες ενωρίτερα  (Βλέπε εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ, φύλλο 5 Ιουνίου 1992) οταν ειχα κατέβει στό χωριό μέ τόν αγιογράφο καί ειχαμε τοποθετήσει,τίς δύο πρώτες εικόνες, τήν Αγία Μαρίνα (προτιμήσεώς μου), καί τήν Αγία Παρασκευή! Οι πρώτες  εικόνες  πού  ετοποθετήθησαν, ετυχαν μεγάλου ενθουσιασμού, από τούς πατριώτες, πού εκατέβηκαν γιά τό πανηγύρι στίς 29 Αυγούστου, καί η αγιογράφηση....απογειώθηκε!  Πολύ  σύντομα, ολόκληρος  ο  χώρος τής  εκκλησίας, εκαλύφθηκε από τίς αγιογραφίες, ωστε νά μήν υπάρχει πλέον χώρος, γιά αλλες αγιογραφίες!

Τό εσωτερικό, τής εκκλησίας μέ τήν αγιογράφηση!

======*******************************************************************************
****************************************************************************************
             

   ΑΝΑΣΤΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ ΤΟΥ ΓΕΡΟΥ ΤΟΥ ΜΟΡΙΑ!!
************************************************************************
   Ευαίσθητος στά εθνικά,καί στά ιστορικά θέματα διαβάζοντας καί ψάχνοντας, εντόπισα σέ κακή κατάσταση τό σπίτι τού ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ μέσα στό ελατοδάσοςτού Μαινάλου στό Λιμποβίσι! Βλέποντας το κονάκι του Γέρου, σε ερειπωμένη κατάσταση, ενοχλήθηκα, και αμέσως εσήμανα συναγερμό, δημοσιεύοντας αρχικά μία επιστολή στην εφημερίδα Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΓΟΡΤΥΝΙΑΣ (φύλλο 917 - Ιανουάριος 1987) ζητώντας συμπαράσταση χωρίς όμως ανταπόκριση, για την αναστήλωσή του!.

Στην συνέχεια, με υπόμνημά μου, στό ιδιαίτερο πρωτόκολο,τής  τότε υπουργού Πολιτισμού ΜΕΛΙΝΑΣ ΜΕΡΚΟΥΡΗ, αλλά και σε αυτοπρόσωπη παρουσία μου, που μέ εδέχθη στο Υπουργείο, της εγνωστοποίησα, την ύπαρξη του ξεχασμένου και αγνοημένου, όχι μόνο από την Πολιτεία, αλλά και από τις τοπικές Αρχές, δήμο και κοινότητα, σπιτιού του Θεοδ. Κολοκοτρώνη, και τίς εζήτησα, την ανάληψη ευθύνης από την επίσημη Πολιτεία για την διάσωσή του (βλέπε υπόμνημα  μου 18-9-1987).  Η υπουργός αιφνιδιάστηκε από τήν υπαρξη, ενός τέτοιου μνημείου, αμέσως εκάλεσε δύο υπαλλήλους, στούς οποίους  έδωσε εντολή για περαιτέρω ενέργειες, καί μέ τήν εντολή της νά ενημερώνεται προσωπικά,αλλά νά μού κοινοποιούνε καί εμένα κάθε εγγραφο οπως καί εγινε! Εδώ δημοσιεύω τό πρώτο καί τό τελευταίο από τά πέντε εγγραφα πού αντηλάγησαν συνολικά! ( βλέπε τήν αιτησή μου 18-9-1987 καί τό τελευταίο έγγραφο 31  Ιανουαρίου 1989 στό οποίο μού ανακοινώνεται, η αποδοχή, καί η  ικανοποίηση του αιτήματός μου).!

========================================================================

Η ανακήρξη ως διατηρητέων  τού  σπιτιού  τού Θεόδ. Κολοκοτρώνη  καθώς  καί  τού  παρακείμενου ιερού  ναού  τού  Αγίου  Ιωάννου , ήταν μία επιτυχία, αλλά ο στόχος μου, δεν είχε επιτευχθεί απολύτως. Έμενε η εξεύρεση χρημάτων, για την αναστήλωσή του, γιατί χωρίς αυτό, η προσπάθεια εκινδύνευε να πάει χαμένη. Έτσι, έκανα πρόταση στο Δ.Σ. του Συλλόγου, και πήραμε απόφαση να ανακηρύξουμε τον συμπατριώτη μας, και εθνικό ευεργέτη ΠΑΝ. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟ, ως «Γορτυνιάρχη», κατά το «Πλανητάρχη» (βλέπε εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ, φύλλο 12, Αύγουστος 1992). Ετοίμασα μία πλακέτα, και μετά από επίμονες προσπάθειες, κατάφερα να με δεχτεί, για πολύ ολίγο, στο γραφείο του στην Πλατεία Κλαυθμώνος. Εκεί, αφού του επέδωσα την τιμητική πλακέτα, του εγνωστοποίησα το θέμα «σπίτι Κολοκοτρώνη». Ο εξαίρετος αυτός πατριώτης, με άκουσε με προσοχή, και συμμερίστηκε την προσπάθειά μου, καί επί τόπου επικοινώνησε, μέ κάποιο,αρχιτέκτονα (Σόλωνα Κυδωνιάτη ;;) καί μού υποσχέθηκε οτι , με δαπάνες του, το έργο,θά ολοκληρωθεί,οπως καί εγινε, και σήμερα αποτελεί στολίδι στην καρδιά του Μαίναλου, καθώς και τόπο προσέλκυσης πολλών τουριστών!
( Τό σπίτι τού Κολοκοτρώνη, στήν σημερινή του μορφή, οπως ειναι σήμερα μετά τήν αναστήλωσή του )

οοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοο

οοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοο

=========================================================================

          ΑΘΑΝΑΤΑ ΓΟΡΤΥΝΙΑΚΑ  ΔΗΜΟΤΙΚΑ  ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΑΠΟ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ,  ΣΤΟΝ  ΤΟΠΟ  ΓΕΝΝΗΣΗΣ  ΜΟΥ ΑΛΛΑ  ΚΑΙ  ΣΤΗΝ  ΔΗΜΟΤΙΚΗ παράδοση, ασχολήθηκα με την διάσωση των δημοτικών μας τραγουδιών, και εξέδωσα το βιβλίο ΑΘΑΝΑΤΑ ΓΟΡΤΥΝΙΑΚΑ ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ! Εσυμβουλεύτηκα κάποιους  μεγαλύτερούς  μου  στό  χωριό  , επιστράτευσα  καί  τίς  γνώσεις  μου , καί  μετά  από  επίμονη  προσπάθεια  ,καί  πολύ  κόπο καί χρόνο  εργασίας,  εξέδωσα  τό  βιβλίο  σέ  700  αντίτυπα , καί  τό  εμοίρασα  δωρεάν  σέ  ολους τούς πατριώτες!  Αργότερα  εκυκλοφόρησα δύο  ποιητικές  συλλογές  καί  τήν  τελευταία  ..  ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΤΟ  ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ  ΜΑΣ  στήν  καρδιά  τού  Μοριά  στήν  καρδιά  ολων  μας .... πού  καί  αυτήν  τήν  εμοίρασα  δωρεάν  σέ  πατριώτες!

OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO
OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO
O

OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO

=======================================================================
***************************************************************************************

                                ΑΣΧΟΛΙΑ ΜΟΥ ΜΕ ΤΑ  ΚΟΙΝΑ !

ΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΟΣ με τα κοινά, εκλέχτηκα πρόεδρος των τεσσάρων Κ.Α.Π.Η. του δήμου Χαϊδαρίου, αναπτύξας δράση, για την ψυχαγωγία των ηλικιωμένων του δήμου Χαϊδαρίου (χορωδία, χορευτικό τμήμα, θεατρική ομάδα, ξεναγήσεις, εκδρομές μέχρι και το εξωτερικό) και άλλες δραστηριότητες! Κατά τη διάρκεια της προεδρίας μου, εξέδωσα και εμοίραζα δωρεάν και την εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ ΤΩΝ ΚΑΠΗ προς ενημέρωση των ηλικιωμένων συνδημοτών μου! Παράλληλα, εδημοσίευα αρθρα μου στόν τοπικό τύπο, στίς εφημερίδες, ΤΟ ΧΑΪΔΑΡΙ ΣΗΜΕΡΑ, καί ΧΑΪΔΑΡΙ Η ΠΟΛΗ ΜΑΣ !

Η  ΠΡΩΤΗ  ΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ  ΠΡΩΤΟΥ  ΦΥΛΛΟΥ  ΤΗΣ  ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ...ΤΑ  ΝΕΑ  ΤΟΥ  ΚΑΠΗ!

ΚΑΤΑΘΕΣΗ  ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΣΤΙΣ ΕΘΝΙΚΕΣ  ΕΟΡΤΕΣ

ΩΣ  ΠΡΟΕΔΡΟΣ  ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΟΥ  ΚΑΠΗ

 

ΟΜΙΛΙΑ  ΚΑΤΑ  ΤΗΝ  ΚΟΠΗ  ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΤΑΣ 

ΣΤΑ  4  ΚΑΠΗ  ΤΟΥ  ΔΗΜΟΥ  ΧΑΪΔΑΡΙΟΥ

ΣΗΜΑΙΟΦΟΡΟΣ ΣΤΙΣ  ΕΘΝΙΚΕΣ  ΕΠΕΤΕΙΟΥΣ

ΩΣ  ΠΡΟΕΔΡΟΣ  ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ 4  ΚΑΠΗ  ΔΗΜΟΥ  ΧΑΪΔΑΡΙΟΥ

***************************

********************

************************************************ 

            * * * * * *  ΤΟ  ΤΙΜΗΤΙΚΟ  ΛΕΥΚΩΜΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΑΙΓΑΛΕΩ  * * * * * *
            * * * * * * * *  ΤΕΧΝΗΣ  ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΠΑ  ΜΕ ΤΟΥΣ  153 * * * * * * * *
             * ΔΗΜΟΤΕΣ ΤΟΥ  ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΚΑΝΕ ΤΗΝ ΤΙΜΗ ΝΑ ΜΕ ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΒΕΙ *
======================================================================
**************************************************************************************
 

*****************************************************
*****************************************************

             ΟΡΕΙΒΑΤΙΚΗ - ΦΥΣΙΟΛΑΤΡΙΚΗ  ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ


   ΓΕΝΝΗΜΕΝΟΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ  ΦΥΣΗ  ΚΑΙ  ΜΕΓΑΛΩΜΕΝΟΣ  ΣΤΟ  ΧΩΡΙΟ ΔΕΝ 
 μπορούσα, καί  δέν  επέτρεπα  στόν  εαυτό μου να απομακρυνθεί από αυτό. Έτσι παρά τις όποιες προσπάθειες, και δυσκολίες για την αντιμετώπιση της καθημερινότητας, εύρισκα τον τρόπο και τον χρόνο, ξεκλέβοντας από λίγο, για να ασχοληθώ και με την ορειβασία και την πεζοπορία!  Συμμετέχοντας σε πεζοπορικούς και ορειβατικούς συλλόγους,επάτησα τρεις φορές στον Μύτικα, τήν υψηλότερη κορυφή (2.917 μέτρα) του Ολύμπου! Επάτησα, επίσης καί πολλές άλλες βουνοκορφές, και εκοιμήθηκα σε πολλά ορειβατικά καταφύγια! Απόλαυσα την ελληνική φύση, και ευφράνθηκε η ψυχή μου πεζοπορώντας στην ύπαιθρο, παρέα με τους ομοϊδεάτες μου, στα ποτάμια, σε σπηλιές, σε δύσκολες αναβάσεις, δαμάζοντας- οσο γινότανε - τα στοιχεία της φύσης, κάνοντας πολύωρες κοπιαστικές αλλά πολύ ευχάριστες διαδρομές, πότε με κρύο, με βροχή και πότε με χιόνια! 

Τρέχοντας στον ανώμαλο δρόμο (16 χιλ.) στην Πάρνηθα.

Ορειβατική εξόρμηση στο Άγιο Όρος.

Κάπου στον Όλυμπο.

=========================================================================

ΑΝΕΓΕΡΣΗ  ΣΤΗΛΗΣ  ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ  ΤΟΥ  1821

ΑΛΛΑ ΕΝΩ, όλες αυτές τις δραστηριότητες τις έκανα ευχάριστα, και ανεμπόδιστα, ήρθε όμως η ώρα, να πιώ το πικρό ποτήρι της κακίας, και της ζηλοφθονίας, που με επότισαν -ποιος άλλος-, παρά δύο-τρεις, καλοί «πατριώτες», και μάλιστα εκείνοι που ασκούσαν στο χωριό κάποια εξουσία!  Συγκεκριμένα, ψάχνοντας και ερευνώντας στα Γενικά Αρχεία του Κράτους (Γ.Α.Κ), και της Βουλής των Ελλήνων, αλλά συμβουλευόμενος και συγκρίνοντας τα γραφόμενα του σεβαστού δασκάλου ΓΕΩΡ. ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ, εντόπισα δεκαπέντε (15) συγχωριανούς μου αγωνιστές του 1821. Εθεώρησα ιερή υποχρέωσή μου, να τους ανασύρω από την αφάνεια τόσων ετών, και έκανα αίτηση στον δήμο, για να γράψουμε τα ονόματά τους, στο υπάρχον μνημείο των πεσόντων στην πλατεία του χωριού. Η απάντηση που έλαβα ήτανε αρνητική, πολύ εξοργιστική, και πολύ ανιστόρητη, λες και ήτανε γραμμένη όχι από συγχωριανούς, όχι από Έλληνες, αλλά δεν μπορώ να ειπώ από ποιους (Βλέπε κείμενο, υπό τον τίτλο «Χαίρε Ελλάς με τα μυαλά που κουβαλάς»).

Στην συνέχεια, και ύστερα από πίεση, μέχρι και «παράκληση» στον τότε δήμαρχο Γεωρ. Μπαρoύτσα, εξασφάλισα την συγκατάθεσή του, να στήσω μία μαρμάρινη στήλη, με δική μου δαπάνη, και μέσα σε ιδιωτικό χώρο   μου, εκεί στην άκρη και στην δυτική είσοδο του χωριού. Πράγματι, εξεκίνησα τις εργασίες για το στήσιμο της μαρμάρινης πλάκας, με τα ονόματα των δεκαπέντε (15) συγχωριανών, ηρώων του 1821. Αλλά ενώ ευρισκόμουνα στο τέλος, ενεφανίσθη ο δήμαρχος, ο οποίος είχε αλλάξει γνώμη, υποθέτω πιεζόμενος από κάποιους «γνωστούς αγνώστους». Με τα ίδια του τα χέρια, επήρε τον κασμά, εκατεδάφισε το κτίσμα, και εθρυμμάτισε την μαρμάρινη στήλη. Στην συνέχεια, οδηγήθηκα στην αστυνομία, στην Δημητσάνα, όπου ένας νεαρός αστυνόμος, μάλλον φωτισμένος και σίγουρα αηδιασμένος από την συμπεριφορά του Δήμαρχου, με άφησε ελεύθερο.

Άδικα όμως ενόμιζα, ότι εξέμπλεξα, διότι μέ εκάρφωσαν στο ΙΚΑ, και στην Πολεοδομία, για «παράνομη οικοδομή» και τα πρόστιμα έπεφταν βροχή.

Αργότερα, όταν επροσδιορίστηκε η μήνυσή μου εναντίον του δημάρχου για «φθορά ξένης περιουσίας», εμεσολάβησαν δύο πρόσωπα που εκτιμούσα, και πιεστικά με έπεισαν να αποσύρω την μήνυση, υπό τον όρον ότι η μαρμάρινη στήλη θα φτιαχτεί, πράγμα που έγινε, έτσι για να τιμάει τους ήρωες προγόνους μας, και να στολίζει την είσοδο του χωριού μας, σε πείσμα της κακίας, και της εμπάθειας, κάποιων ανιστόρητων.

ΟΙ ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΟΙ ΕΠΙΜΕΝΟΥΝ

Οι ανιστόρητοι όμως, και εμπαθείς, δεν εμείωσαν την κακία τους, ούτε μετά από αυτό το γεγονός, που θα σας περιγράψω στην συνέχεια:

Τις ημέρες εκείνες, αγόρασα και εδιάβασα, ένα βιβλίο, Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ, γραμμένο από έναν Γερμανό, τον Χ.Φ. ΜΑΓΕΡ.

Ο Γερμανός αυτός, ήτανε παιδί ενός Γερμανού Αξιωματικού, ο οποίος κατά την κατοχή, μαζί με άλλους τριάντα τέσσερις (34) Γερμανούς στρατιώτες κατακτητές, εκτελέστηκαν (9/4/43) από τους αντάρτες Ελασίτες, στην περιοχή της Γραβιάς στο χωριό Κολοκυθιά Φθιώτιδας.

Πολλά χρόνια μετά, ο γιος του σκοτωμένου Γερμανού, πήγε στην Κολοκυθιά, αναζητώντας και βρίσκοντας τον τάφο του πατέρα του, επάνω στον οποίο -με την ανοχή του Ελληνικού Κράτους-, έστησε μία μαρμάρινη πλάκα, με τα ονόματα των Γερμανών νεκρών κατακτητών, και μάλιστα -τι ειρωνεία και πρόκληση- στο επάνω μέρος έγραψε το περίφημο σπαρτιάτικο επίγραμμα «Ω ΞΕΙΝ ΑΓΓΕΛΛΕΙΝ ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΙΟΙΣ ΟΤΙ ΤΗΔΕ ΚΕΙΜΕΘΑ ΤΟΙΣ ΚΕΙΝΩΝ ΡΗΜΑΣΙ ΠΕΙΘΟΜΕΝΟΙ».  Μέ  τήν φωτογραφία στά χέρια, επήγα στόν Πολεοδόμο  Μεγαλοπόλεως  Ευάγ. Καστραντά, ελπίζοντας στήν δικαίωσή μου!  Αλλά  η απάντηση τού κυρίου αυτού ητανε ::  Δέν ξέρω τί μού λές, εκεί ειναι Λαμία, ενώ δώ ειναι ...Μεγαλόπολη !!

Έτσι λοιπόν φανταστείτε, το Κράτος να επιτρέπει να στηθεί μέσα σε ελληνικό έδαφος ένα τέτοιο Γερμανικό μνημείο πρόκληση, και εμένα, να μου απαγορεύουν κάποιοι ανεγκέφαλοι και ανιστόρητοι να στήσω μία στήλη με τα ονόματα των συγχωριανών μας και προγόνων μας, αγωνιστών του 1821. Ντροπή και ξεπεσμός αξεπέραστα…!

Αυτή η μαρμάρινη στήλη με τα ονόματα των συγχωριανών μας ηρώων του 1821 ήτανε, που ενόχλησε κάποιους βάνδαλους "πατριώτες" που έφτασαν μέχρι και την καταστροφή της. Ασέβεια και προσβολή στην μνήμη των ηρώων του χωριού μας, που όλοι τους όπως διαβάζετε είναι παππούδες και προπαππούδες μας.

Αυτή είναι η στήλη, με τα ονόματα των Γερμανών κατακτητών, που η εθνική μας αντίσταση, εφόνευσε στο χωριό Κολοκυθιά της Φθιώτιδας, καί πού τούς επετράπει, νά στήσουνε αυτή τήν στήλη πρόκληση, ενώ εμένα μού απαγόρευαν, νά στήσω μία ομοια γιά τούς ηρωες προγόνους μας τού 1821 ...!!!.

 

Αυτή είναι η σημερινή στήλη, με τα ονόματα των συγχωριανών μας, ηρώων του 1821, που με την επιμονή μου εστήθηκε τελικά, και ομορφαίνει την είσοδο του χωριού μας, σε πείσμα των ανιστόρητων.

========================================================================