- Δέν ξεχνιέται εκείνος ο διαβολεμένος Ιούλιος !
- Μέ τό απολυτήριο τής Αεροπορίας στήν κωλότσεπη, καί χωρίς δεκάρα στήν τσέπη, περιφέρομαι σέ μιά αφιλόξενη Αθήνα,πού κανείς δέν μέ περιμένει, καί από κανέναν δέν ελπίζω! Γυρίζω στό κέντρο τής Αθήνας, καί κάθε τόσο, κοντοστέκομαι στό οποιο εστιατόριο, οχι γιά νά φάω,αλλά γιά νά ρουφήξω ενα ποτήρι νερό, καί αυτό λάθρα !
- Μέ τό απολυτήριο τής Αεροπορίας στήν κωλότσεπη, καί χωρίς δεκάρα στήν τσέπη, περιφέρομαι σέ μιά αφιλόξενη Αθήνα,πού κανείς δέν μέ περιμένει, καί από κανέναν δέν ελπίζω! Γυρίζω στό κέντρο τής Αθήνας, καί κάθε τόσο, κοντοστέκομαι στό οποιο εστιατόριο, οχι γιά νά φάω,αλλά γιά νά ρουφήξω ενα ποτήρι νερό, καί αυτό λάθρα !
- Η πείνα δέν υποφέρεται,αλλά καί η δίψα ειναι χειρότερη. Πέρασαν δέκα ημέρες, πού τό...σιτηρέσιο, ειναι μισή φραντζόλα μαύρο ψωμί, καί αυτό οχι πάντα! Καί κάθε βράδυ, υπνο στήν φιλόξενη ταράτσα τής θείας Ελένης στόν Αγιο Ιερόθεο στό Περιστέρι. Τά πράγματα ομως ζορίζουν, καί η κατάσταση δέν πάει αλλο. Σέρνω τά βήματά μου, στήν πλατεία θεάτρου στήν οδό Σωκράτους, οπου τό μπουρί μιάς παλιάς λαϊκής ταβέρνας η ΚΛΗΜΑΤΑΡΙΑ βγάζει τίς μυρουδιές τίς κουζίνας της στό πεζοδρόμιο, καί μού μπουκώνουν τήν μύτη, καί μού γαργαλάνε τόν ουρανίσκο, καί μού λιγώνουν τό στομάχι !
- Μπαίνω στήν αυλή, κάτ' ευθείαν στόν κοιλαρά πού καθαρίζει φασολάκια!
- Ξέρεται, θέλω νά μού γεμίσεται ενα τενεκέ μέ διάφορα αναψυκτικά, νά μού βάλεται καί λίγο πάγο νά παγώσουν, γιά νά πάω νά τά πουλήσω στόν δρόμο !
- Σέ δέκα λεπτά, ορίστε νεαρέ τό χαρτάκι, πέρασε στό ταμείο !
- Ξέρεται, δέν σάς τό ειπα στήν αρχή, αλλά δέν εχω λεφτά, δέν εχω μία !
- Καί τί ηρθες νά κάνεις ρέέέ ! Νά παίξεις μέ εμένα ; Πάρε δρόμο, καί πήγαινε στό διάβολο παλιο-αληταρά πρωϊ-πρωϊ καί πνίγομαι !
- Οχι κύριε, δέν ηρθα νά παίξω,νά δουλέψω θέλω! Χθεσινό σμηνιτάκι ειμαι, αφραγκο, νηστικό, καί πρέπει νά επιβιώσω ! Ορίστε καί τό απολυτήριό μου ! Δώστε μου τά αναψυκτικά νά τά πουλήσω στόν δρόμο, καί θά σάς φέρω αμέσως τά λεπτά σας ! Ειλικρινά σάς τό λέω ! Πιστέψτε με, εχω ανάγκη! Κρατήστε καί τό απολυτηριό μου !
- Ο χοντρός ο κοιλαράς, ξαφνιάζεται, δαγκώνει τά χείλη του, μέ κοιτάζει μέ τά γουρλωμένα μάτια του καί..
- Μπέσα ρέέέέ, μού λές αλήθεια ;;
- Μπέσα αφεντικό στό ορκίζομαι!
- Ορίστε, πάρε τά αναψυκτικά,καί νά ειδώ τήν μπέσα σου ρέέέ!
-Πάρε καί τό ανοιχτήρι !
- Μέ τό ντενεκέ στό χέρι ...επελαύνω πετώντας, Σωκράτους καί Διπλάρη γωνία! Πεινάω, αλλά τό ξεχνάω !
- Πορτοκαλάδες, λεμονάδες, καί μπυράλ εχω κυρίες καί κύριοι !
Πάρε κόσμε, πάρε κόσμε !
- Δυό τρείς πλησιάζουν! Δώσε μία, κι' αλλη μία, κι' αλλη μία! Σέ λίγο αδειασε ο τενεκές! Τρέχω πάλι στόν κοιλαρά !
- Αφεντικό,τά πούλησα ολα, ολα! Νά πάρε τά λεφτά σου, δώσε μου καί τά δικά μου !
- Μικρέ, ξαναγέμισε τόν τενεκέ στό παληκάρι, διατάζει τώρα ο κοιλαράς ! Από εκεί καί υστερα, τό δρομολόγιο τό εκανα καθημερινά καί πετώντας !
- ΩΣΠΟΥ, ΩΣΠΟΥ, ΩΣΠΟΥ,
- Μιά χερούκλα, σάν τανάλια, μέ πιάνει από τόν σβέρκο!
-Αστυνομία, προχώρα ! Προχώρα, καί μήν μιλάς!
- Προχωράω, καί δέν μιλάω !
- Στά 200 μέτρα, στήν ράμπα,τού ΣΤ Αστυνομικού Τμήματος στήν Κραναού, στήν Κουμουνδούρου! Στέκομαι ανύποπτος - πρωτάρης γάρ - καί μιά ξαφνική γερή κλωτσιά στόν κώλο, μέ στέλνει κουτρουβάλες στήν αγρια ράμπα, καί τό κεφάλι μου, σκάει στην σιδερόπορτα τού κρατητηρίου! Η πόρτα ανοίγει, καί ενα χέρι μέ σούρνει μέσα στό δάπεδο !
- Μέσα στό μισοσκόταδο, ψάχνομαι! Αιματα στην μύτη, αιματα στό κούτελο, σκισμένο τό παντελόνι στά γόνατα, αδειος ο τενεκές, σκορπισμένα τά μπουκάλια! Οι πέντε-εξη αγνωστές μου φάτσες, γελώντας μέ ανακρίνουνε!
- Πρωτάρης, πρωτάρης εισαι ρέ μόρτη ;; Δέν τρέχει τίποτα, θά συνηθίσεις! Ελα τό βράδυ στό στέκι, πίσω από τά μανάβικα, πού μαζευόμαστε ολοι !
- Τέσσερις βασανιστικές ωρες κρατούμενος, χωρίς νά ξέρω τό γιατί ! Κάποια στιγμή, τό παραθύρι τού πειθαρχείου ανοίγει !
- Ανδριανόόόός, πάρε τόν τενεκέ σου, υπόγραψε καί φύγε!
- Πήρα τόν τενεκέ μου, υπόγραψα καί εφυγα !
- Τήν αλλη ημέρα, ο κοιλαράς ο ταβερνιάρης, πρωϊ-πρωϊ, ειχε τόν τενεκε ετοιμο! Στήθηκα στό μέρος τό γνωστό!
- Λεμονάδες, πορτοκαλάδες, καί μπυράλ εχω, πάρε κόσμε, πάρε κόσμε !
- Η τανάλια, δέν μέ ξέχασε, τό σκηνικό τό ιδιο! Σβέρκωμα από τόν αστυφύλακα,, προχώρα και μήν μιλάς !
- Προχωράω καί δέν μιλάω! Μιλάνε ομως, οι περαστικοί !
- Μά τί εκανε τό παληκάρι, μιά χαρά παιδί ειναι !
- Τί μάς λές κυρία μου, ξέρεις τί μπορεί νά ειναι αυτός ; Κλέφτης, πρεζάκιας, χασικλής, μπορεί νά ειναι αυτός πού βλέπεις! ( ο κλέφτης, ο πρεζάκιας, ο χασικλής ειμουνα εγώ)!
- Καί εγώ μέ τόν τενεκέ στό χέρι, καί σβερκωμένος, νά περπατάω, νά ντρέπομαι, καί νά πεινάω !
- Φτάσαμε στό τμήμα! Ολα γνωστά, κλωτσιά, κουτρουβάλα! Σήμερα μάλιστα, ειχαμε καί αποτυπώματα ! Πόσες ωρες εμεινα ουτε πού θυμάμαι! Τήν αλλη ημέρα, τήν παράλλη, καί κάθε ημέρα, τό οργανο τής τάξης, νά μέ κυνηγάει, καί εγώ νά κρύβομαι! Ειχα βγεί στήν παρανομία χωρίς νά τό θέλω !
- Σήμερα τόν παρακάλεσα! Αφησέ με βρέ ανθρωπε, σμηνιτάκι σού λέω ειμαι! Τά εισιτήρια νά μαζέψω νά πάω στό χωριό!
- Αδικος ο κόπος, δέν τόν λύγισα! Σήμερα μάλιστα μέ πήγε στόν διοικητή!
-Ακου νά σού ειπώ, εδώ νά μήν σέ ξαναφέρουνε! Ακουσες ;
-Ακουσα κύριε διοικητά, αλλά γιά δουλειά, θά μέ ξαναφέρουνε!
- Γιά κλεψιά δέν θά μέ φέρουνε !
- Αστυφύλαξ, πάρτονε διώξτονε, από μπροστά μου !
ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΕΡΑΣΑΝΕ.
- Τό ανεργο, αφραγκο, σμηνιτάκι, τώρα εχει πορτοφόλι, εχει αμάξι, εχει γραφείο! Στήν διαδρομή μου γιά τό γραφείο μου, στήν Αγίου Μάρκου, περνώντας εκανα στάση, στό τυπογραφείο ενός φίλου μου. Καλό παιδί, κολητός, καί ψιλορουφιανάκος τής Αστυνομίας! Τούς τύπωνε δωρεάν κάτι κάρτες, καί ειχανε πάρε-δώσε!
- Καί νάσου ο τύπος, μέ τό χέρι-τανάλια, μέ τήν κλωτσιά στόν κώλο, ο διώκτης μου!
- Δέν κρατιέμαι, πετάγομαι ορθιος!
-Ελα ρεέέ πού σέ πέτυχα, αδικε, σκληρέ, παλιάνθρωπε ! Εσύ ρέέέ δέν εισουνα στό ΣΤ τμήμα, στήν δίωξη μικροπωλητών !
Εσύ δέν εισουνα, μέ τήν κλωτσιά στόν κώλο ;
- Εγώ ειμουνα ! Αλλά δέν εφταιγα εγώ, η υπηρεσία βλέπεις !
- Ορίστε, πάρε τά αναψυκτικά,καί νά ειδώ τήν μπέσα σου ρέέέ!
-Πάρε καί τό ανοιχτήρι !
- Μέ τό ντενεκέ στό χέρι ...επελαύνω πετώντας, Σωκράτους καί Διπλάρη γωνία! Πεινάω, αλλά τό ξεχνάω !
- Πορτοκαλάδες, λεμονάδες, καί μπυράλ εχω κυρίες καί κύριοι !
Πάρε κόσμε, πάρε κόσμε !
- Δυό τρείς πλησιάζουν! Δώσε μία, κι' αλλη μία, κι' αλλη μία! Σέ λίγο αδειασε ο τενεκές! Τρέχω πάλι στόν κοιλαρά !
- Αφεντικό,τά πούλησα ολα, ολα! Νά πάρε τά λεφτά σου, δώσε μου καί τά δικά μου !
- Μικρέ, ξαναγέμισε τόν τενεκέ στό παληκάρι, διατάζει τώρα ο κοιλαράς ! Από εκεί καί υστερα, τό δρομολόγιο τό εκανα καθημερινά καί πετώντας !
- ΩΣΠΟΥ, ΩΣΠΟΥ, ΩΣΠΟΥ,
- Μιά χερούκλα, σάν τανάλια, μέ πιάνει από τόν σβέρκο!
-Αστυνομία, προχώρα ! Προχώρα, καί μήν μιλάς!
- Προχωράω, καί δέν μιλάω !
- Στά 200 μέτρα, στήν ράμπα,τού ΣΤ Αστυνομικού Τμήματος στήν Κραναού, στήν Κουμουνδούρου! Στέκομαι ανύποπτος - πρωτάρης γάρ - καί μιά ξαφνική γερή κλωτσιά στόν κώλο, μέ στέλνει κουτρουβάλες στήν αγρια ράμπα, καί τό κεφάλι μου, σκάει στην σιδερόπορτα τού κρατητηρίου! Η πόρτα ανοίγει, καί ενα χέρι μέ σούρνει μέσα στό δάπεδο !
- Μέσα στό μισοσκόταδο, ψάχνομαι! Αιματα στην μύτη, αιματα στό κούτελο, σκισμένο τό παντελόνι στά γόνατα, αδειος ο τενεκές, σκορπισμένα τά μπουκάλια! Οι πέντε-εξη αγνωστές μου φάτσες, γελώντας μέ ανακρίνουνε!
- Πρωτάρης, πρωτάρης εισαι ρέ μόρτη ;; Δέν τρέχει τίποτα, θά συνηθίσεις! Ελα τό βράδυ στό στέκι, πίσω από τά μανάβικα, πού μαζευόμαστε ολοι !
- Τέσσερις βασανιστικές ωρες κρατούμενος, χωρίς νά ξέρω τό γιατί ! Κάποια στιγμή, τό παραθύρι τού πειθαρχείου ανοίγει !
- Ανδριανόόόός, πάρε τόν τενεκέ σου, υπόγραψε καί φύγε!
- Πήρα τόν τενεκέ μου, υπόγραψα καί εφυγα !
- Τήν αλλη ημέρα, ο κοιλαράς ο ταβερνιάρης, πρωϊ-πρωϊ, ειχε τόν τενεκε ετοιμο! Στήθηκα στό μέρος τό γνωστό!
- Λεμονάδες, πορτοκαλάδες, καί μπυράλ εχω, πάρε κόσμε, πάρε κόσμε !
- Η τανάλια, δέν μέ ξέχασε, τό σκηνικό τό ιδιο! Σβέρκωμα από τόν αστυφύλακα,, προχώρα και μήν μιλάς !
- Προχωράω καί δέν μιλάω! Μιλάνε ομως, οι περαστικοί !
- Μά τί εκανε τό παληκάρι, μιά χαρά παιδί ειναι !
- Τί μάς λές κυρία μου, ξέρεις τί μπορεί νά ειναι αυτός ; Κλέφτης, πρεζάκιας, χασικλής, μπορεί νά ειναι αυτός πού βλέπεις! ( ο κλέφτης, ο πρεζάκιας, ο χασικλής ειμουνα εγώ)!
- Καί εγώ μέ τόν τενεκέ στό χέρι, καί σβερκωμένος, νά περπατάω, νά ντρέπομαι, καί νά πεινάω !
- Φτάσαμε στό τμήμα! Ολα γνωστά, κλωτσιά, κουτρουβάλα! Σήμερα μάλιστα, ειχαμε καί αποτυπώματα ! Πόσες ωρες εμεινα ουτε πού θυμάμαι! Τήν αλλη ημέρα, τήν παράλλη, καί κάθε ημέρα, τό οργανο τής τάξης, νά μέ κυνηγάει, καί εγώ νά κρύβομαι! Ειχα βγεί στήν παρανομία χωρίς νά τό θέλω !
- Σήμερα τόν παρακάλεσα! Αφησέ με βρέ ανθρωπε, σμηνιτάκι σού λέω ειμαι! Τά εισιτήρια νά μαζέψω νά πάω στό χωριό!
- Αδικος ο κόπος, δέν τόν λύγισα! Σήμερα μάλιστα μέ πήγε στόν διοικητή!
-Ακου νά σού ειπώ, εδώ νά μήν σέ ξαναφέρουνε! Ακουσες ;
-Ακουσα κύριε διοικητά, αλλά γιά δουλειά, θά μέ ξαναφέρουνε!
- Γιά κλεψιά δέν θά μέ φέρουνε !
- Αστυφύλαξ, πάρτονε διώξτονε, από μπροστά μου !
ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΕΡΑΣΑΝΕ.
- Τό ανεργο, αφραγκο, σμηνιτάκι, τώρα εχει πορτοφόλι, εχει αμάξι, εχει γραφείο! Στήν διαδρομή μου γιά τό γραφείο μου, στήν Αγίου Μάρκου, περνώντας εκανα στάση, στό τυπογραφείο ενός φίλου μου. Καλό παιδί, κολητός, καί ψιλορουφιανάκος τής Αστυνομίας! Τούς τύπωνε δωρεάν κάτι κάρτες, καί ειχανε πάρε-δώσε!
- Καί νάσου ο τύπος, μέ τό χέρι-τανάλια, μέ τήν κλωτσιά στόν κώλο, ο διώκτης μου!
- Δέν κρατιέμαι, πετάγομαι ορθιος!
-Ελα ρεέέ πού σέ πέτυχα, αδικε, σκληρέ, παλιάνθρωπε ! Εσύ ρέέέ δέν εισουνα στό ΣΤ τμήμα, στήν δίωξη μικροπωλητών !
Εσύ δέν εισουνα, μέ τήν κλωτσιά στόν κώλο ;
- Εγώ ειμουνα ! Αλλά δέν εφταιγα εγώ, η υπηρεσία βλέπεις !
-Καί σού ειπε, η υπηρεσία ρέ, νά μέ γκρεμίσεις στήν ράμπα ;
- Ακουσε κύριε, σέ παρακαλώ ηρέμησε! Δέν μπορώ νά συζητήσω, εχω τό παιδί μου ασχημα στό νοσοκομείο!
Στό νοσοκομείο ;- Αν ειναι ετσι σταματάω!
- Βάζω τό χέρι στήν τσέπη, βγάζω οτι βγάζω, καί τού τά χώνω στήν δική του, καί γίνουμε αφαντος! Γιά πολλές ημέρες, αλλαξα δρομολόγιο, ωσπου ενα τηλεφώνημα από τό φίλο μου !
- Πού εισαι ρέέέ! γιατί χάθηκες ; Εχω νέα !
- Λέγε !
- Ο αστυφύλακας, ακόμα κλαίει, γιά αυτό πού τού εκανες !!
ΛΕΩΝΙΔΑΣ Η. ΑΝΔΡΙΑΝΟΣ
- Ακουσε κύριε, σέ παρακαλώ ηρέμησε! Δέν μπορώ νά συζητήσω, εχω τό παιδί μου ασχημα στό νοσοκομείο!
Στό νοσοκομείο ;- Αν ειναι ετσι σταματάω!
- Βάζω τό χέρι στήν τσέπη, βγάζω οτι βγάζω, καί τού τά χώνω στήν δική του, καί γίνουμε αφαντος! Γιά πολλές ημέρες, αλλαξα δρομολόγιο, ωσπου ενα τηλεφώνημα από τό φίλο μου !
- Πού εισαι ρέέέ! γιατί χάθηκες ; Εχω νέα !
- Λέγε !
- Ο αστυφύλακας, ακόμα κλαίει, γιά αυτό πού τού εκανες !!
ΛΕΩΝΙΔΑΣ Η. ΑΝΔΡΙΑΝΟΣ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου