216
- Ανώνυμες, επώνυμες,ηρωϊδες, μάνες, γιαγιάδες, προγιαγιάδες, γυναίκες, τής ιδρωποτισμένης, καί μαρτυρικής ετούτης γής!
-Εσείς, πού μέ τόν κάματό σας,σπείρατε, οργώσατε, καί τούς καρπούς τών κόπων σας εδρεπανίσατε!
-Εσείς, πού αξια, καί υπεράξια,τίς δυσκολίες, μέ τόν ανδρα εμοιραστήκατε! Πού γεννήσατε, πού κανακέψατε, καί χρήσιμους, ανθρώπους, γιά τήν κοινωνία αναθρέψατε !
- Εσείς, πού γιά τούς γόνους σας, κουραστήκατε, θυσιαστήκατε, καί ολα τά χρειαζούμενα, μάς εξασφαλίσατε !
- Εσείς, πού στίς χαρές, στά πανηγύρια, χορέψατε, γλεντήσατε, καί αλλες φορές ,στά ρημοκλήσια τρέξατε, καί τό καντήλι τής πίστης, μέ τό δάκρυ ανάψατε! Καί από καρδιάς, στήν Παναγιά ετάξατε !
- Εσείς, πού σάν αλλες αρχαίες Σπαρτιάτισες, στά γεννήματά σας, τό μουσκεμένο μαντήλι τού αποχαιρετισμού κουνήσατε, οταν γιά τόν πόλεμο καί χωρίς ελπίδα γυρισμού κινήσανε !
- Εσείς, πού τήν χειρολάβα τής ζωής, μέ τά ροζιασμένα χέρια σας γερά αδράξατε, καί πού στήν ράχη σας φορτωθήκατε, πότε τής ανάγκης εφόδια, καί πότε τού χαμού πολεμοφόδια !
- Εσείς, πού μέ τόν χυμό τού κορμιού σας μάς βυζάξατε, μάς αναθρέψατε, καί τούτης τής θυσίας σας, καρπούς δέν εδρέψατε !
- ΠΟΥ ΕΥΡΙΣΚΕΣΤΑΙ ΤΩΡΑ ;;
- Εσείς, πού τό μνημούρι τών γεννητόρων σας, καί τών παιδιών σας, μέ τά ιδια σας τά χέρια, εσκάψατε, καί ως αλλες, αρχαίες τραγικές ηρωϊδες, μέ θλιβερά μοιρολόγια, εσπαράξατε, εθρηνήσατε, μαυροφορεθήκατε !
- Eσείς, ψυχές αγαπημένες, πονεμένες, κουρασμένες, αδικημένες, παραμερισμένες, γλυκομάνες, παιδομάνες, ζωοδότρες μάνες, πού δοθήκατε , πού προδοθήκατε, πού ξεχαστήκατε, πού πικραθήκατε, πού αντέξατε! Σεβάσμιες μάνες, !
- ΠΟΥ ΕΥΡΙΣΚΕΣΘΑΙ ΤΩΡΑ ;;
- Μάνες μανάδων, γιαγιάδες προγιαγιαγιάδων, από ποιό αραγε ξέφωτο τού ουρανού, μάς θωρείται ; Σέ ποίον τόπο χλοερό αναπαύεσται; Σέ ποία καταπράσινα λιβάδια οι ψυχούλες σας φτεροκοπούν ; Καί ποία χερουβείμ σάς υπηρετούν ;
- Ποίος παράδεισος, σάς ανοιξε τήν πόρτα; Ποίο δεντρί σάς δέχτηκε, στόν ισκιο του νά ξαποστάσεται ;
- Ποία βρυσούλα, τά φλογισμένα σας χείλη εδρόσισε! Καί ποιό χέρι τήν πείνα σας εχόρτασε ;
- Ζητάμε νά μάθουμε, γιά νά μπορέσουμε, νοερά καί ταπεινά, νά γονατίσουμε, τά ροζιασμένα καί αγια σας χέρια,νά αγγίξουμε, νά φιλήσουμε!
- Ζητάμε, μέ τά αγγελοπερίστερα, νά μάς στείλετε χαμπέρια, εκεί από τήν φεγγαρογειτονιά πού ζείτε, αντάμα μέ τά αστέρια!
- Ζητάμε απόκριση, γιά νά μάθουμε, καί χρυσόφωτα, νά σάς ανάψουμε καντήλια! Απ' τού ουρανού τά αστέρια περισσότερα, κι' ακόμα χίλια !
- Εέέέέέ μάνες μανάδων, γιαγιάδες προγιαγιάδων,αν μάς ακούτε, αποκριθείτε, εκεί στό ουράνιο στερέωμα πού ζείτε! Σάς ικετεύομαι , σάς παρακαλούμε! Γιατί θέλουμε, μία συγνώμη νά σάς ειπούμε, καί γιά τά οποια μας λάθη , νά εξιλεωθούμε!
- Μάνες αξεπέραστες μάνες, αγωνίστριες, ανταρτομάνες, ζωοδότρες, παιδομάνες, γλυκομάνες!
-Ρωτάμε, ρωτάμε, γιατί σάς χρωστάμε, ενα δαφνοστέφανο, από τήν δάφνη, πού εχουμε φυτεμένη, γιά εσάς! Βαθειά μές' στήν ψυχή, στόν νού, στήν καρδιά μας !
- Εμείς,η συνέχεια η δικιά σας, τά εγγόνια σας, καί τά παιδιά σας!
ΛΕΩΝΙΔΑΣ Η. ΑΝΔΡΙΑΝΟΣ
( αφιερωμένο στήν μάνα,στήν κάθε μάνα,στήν δική μου τήν μάνα)
- Ανώνυμες, επώνυμες,ηρωϊδες, μάνες, γιαγιάδες, προγιαγιάδες, γυναίκες, τής ιδρωποτισμένης, καί μαρτυρικής ετούτης γής!
-Εσείς, πού μέ τόν κάματό σας,σπείρατε, οργώσατε, καί τούς καρπούς τών κόπων σας εδρεπανίσατε!
-Εσείς, πού αξια, καί υπεράξια,τίς δυσκολίες, μέ τόν ανδρα εμοιραστήκατε! Πού γεννήσατε, πού κανακέψατε, καί χρήσιμους, ανθρώπους, γιά τήν κοινωνία αναθρέψατε !
- Εσείς, πού γιά τούς γόνους σας, κουραστήκατε, θυσιαστήκατε, καί ολα τά χρειαζούμενα, μάς εξασφαλίσατε !
- Εσείς, πού στίς χαρές, στά πανηγύρια, χορέψατε, γλεντήσατε, καί αλλες φορές ,στά ρημοκλήσια τρέξατε, καί τό καντήλι τής πίστης, μέ τό δάκρυ ανάψατε! Καί από καρδιάς, στήν Παναγιά ετάξατε !
- Εσείς, πού σάν αλλες αρχαίες Σπαρτιάτισες, στά γεννήματά σας, τό μουσκεμένο μαντήλι τού αποχαιρετισμού κουνήσατε, οταν γιά τόν πόλεμο καί χωρίς ελπίδα γυρισμού κινήσανε !
- Εσείς, πού τήν χειρολάβα τής ζωής, μέ τά ροζιασμένα χέρια σας γερά αδράξατε, καί πού στήν ράχη σας φορτωθήκατε, πότε τής ανάγκης εφόδια, καί πότε τού χαμού πολεμοφόδια !
- Εσείς, πού μέ τόν χυμό τού κορμιού σας μάς βυζάξατε, μάς αναθρέψατε, καί τούτης τής θυσίας σας, καρπούς δέν εδρέψατε !
- ΠΟΥ ΕΥΡΙΣΚΕΣΤΑΙ ΤΩΡΑ ;;
- Eσείς, ψυχές αγαπημένες, πονεμένες, κουρασμένες, αδικημένες, παραμερισμένες, γλυκομάνες, παιδομάνες, ζωοδότρες μάνες, πού δοθήκατε , πού προδοθήκατε, πού ξεχαστήκατε, πού πικραθήκατε, πού αντέξατε! Σεβάσμιες μάνες, !
- ΠΟΥ ΕΥΡΙΣΚΕΣΘΑΙ ΤΩΡΑ ;;
 |
| Ηλίας-Ευανθία Ανδριανού -- Μνήμη γονέων μου. |
- Ποίος παράδεισος, σάς ανοιξε τήν πόρτα; Ποίο δεντρί σάς δέχτηκε, στόν ισκιο του νά ξαποστάσεται ;
- Ποία βρυσούλα, τά φλογισμένα σας χείλη εδρόσισε! Καί ποιό χέρι τήν πείνα σας εχόρτασε ;
- Ζητάμε νά μάθουμε, γιά νά μπορέσουμε, νοερά καί ταπεινά, νά γονατίσουμε, τά ροζιασμένα καί αγια σας χέρια,νά αγγίξουμε, νά φιλήσουμε!
- Ζητάμε, μέ τά αγγελοπερίστερα, νά μάς στείλετε χαμπέρια, εκεί από τήν φεγγαρογειτονιά πού ζείτε, αντάμα μέ τά αστέρια!
- Ζητάμε απόκριση, γιά νά μάθουμε, καί χρυσόφωτα, νά σάς ανάψουμε καντήλια! Απ' τού ουρανού τά αστέρια περισσότερα, κι' ακόμα χίλια !
- Εέέέέέ μάνες μανάδων, γιαγιάδες προγιαγιάδων,αν μάς ακούτε, αποκριθείτε, εκεί στό ουράνιο στερέωμα πού ζείτε! Σάς ικετεύομαι , σάς παρακαλούμε! Γιατί θέλουμε, μία συγνώμη νά σάς ειπούμε, καί γιά τά οποια μας λάθη , νά εξιλεωθούμε!
- Μάνες αξεπέραστες μάνες, αγωνίστριες, ανταρτομάνες, ζωοδότρες, παιδομάνες, γλυκομάνες!
-Ρωτάμε, ρωτάμε, γιατί σάς χρωστάμε, ενα δαφνοστέφανο, από τήν δάφνη, πού εχουμε φυτεμένη, γιά εσάς! Βαθειά μές' στήν ψυχή, στόν νού, στήν καρδιά μας !
- Εμείς,η συνέχεια η δικιά σας, τά εγγόνια σας, καί τά παιδιά σας!
ΛΕΩΝΙΔΑΣ Η. ΑΝΔΡΙΑΝΟΣ
( αφιερωμένο στήν μάνα,στήν κάθε μάνα,στήν δική μου τήν μάνα)
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου