Λεων. Ανδριανός : Η ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΟΥ !

 
                         ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ  ΚΑΤΟΧΗ  ΣΤΟ  ΧΩΡΙΟ  ΜΑΣ 
                                                                                                                                                        

          (μέ τά μάτια καί τήν θύμηση ενός μικρού παιδιού )                    

-- Από  πολλές  ημέρες οι  μεγάλοι  τό  ελεγαν , καί  τό  ξαναέλεγαν .  Ερχονται  οι  Γερμανοί, ερχονται οι Γερμανοί  !!  Τό  ελεγαν  φοβισμένοι , πανικόβλητοι , προβληματισμένοι! Εμείς  τά  μικρά  παιδιά  τότε  δέν  νογάγαμαι τί,  σήμαινε   .... ερχονται  οι  Γερμανοί! Δέν  ξέραμε  καλά-καλά  τί εισαντε  οι  Γερμανοί.  Νομίζαμε  οτι  , μπορεί  νά  εισαντε  καί...μουσαφίρηδες , καί  γιά  αυτό δέν  μπορούσαμε  νά  εξηγήσουμε  τόν  φόβο  τών  μεγάλων.!!   

--Εκείνοι  ηξεραν  καί  παραήξεραν,  καί η  βιασύνη  τους  , καί  η  φροντίδα τους νά εξαφανίσουν κάποια πράματα, καί βέβαια τά κυνηγετικά οπλα ητανε δικαιολογημένη!!

-- Σάν τώρα θυμάμαι,τήν παραμονή τού ερχομού τους, δύο-τρείς αντρες εκεί μπροστά στό μπαλκόνι τού Θοδωρή τού Φουρλή, νά σηκώνουν μιά ζαλιά χλωρά πουρνάρια, καί νά σκεπάζουν μέ αυτά, ενα δίκανο τυλιγμένο μέ ενα πανί! Η νονά μου η Μούκενα, καί η θεία- Μαρίνη σταυροκοπιόσαντε, καί μέ δακρυσμένα μάτια τηράγανε τόν Αγιο-Λιά.

-- Τότε ο μπάρμπα-Λιάς ο Βασίλαρος τούς τράβηξε παράμερα, καί τό αυτί μου επιασε νά τούς λέει:: Μά  καλά τί σόϊ κρύψιμο ειναι εφτούνο, μπροστά σέ τόσα γυναικόπαιδα!!

-- Εκείνοι τού εδωσαν δίκαιο,κατάλαβαν τό λάθος τους, καί σέ λίγο τό δίκανο αλλαξε θέση αγνωστη στούς πολλούς!

-- Τήν αλλη ημέρα, βούϊξε ο τόπος, οτι οι Γερμανοί θά ερχονταν  από την  στροφή τής Σύρνας. Ολη τήν ημέρα μικροί -μεγάλοι, τηράγαμε κατά τόν Κούμπλο μεριά, νά τούς ειδούμε νά ερχονται. Δέν μάς εκαναν ομως τήν χάρη,μέχρι πού νύχτωσε, καί κουρασμένα από τά παιχνίδια, πέσαμε γιά υπνο!

--Ξημερώνοντας, τό χωριό ητανε γεμάτο από Γερμανούς. Από πού ηρθανε, εγώ τουλάχιστον δέν κατάλαβα!!  

--Γεμάτη η πλατεία  από στρατιωτικά αυτοκίνητα, εκεί μπροστά τού Λεβέντη, στού Γαννάκου,

 καί  γύρω-γύρω  από  τό  πεύκο , φίσκα  από  κάρα , πολλά  κάρα , μέ  τέσσερις  μεγάλους τροχούς , φορτωμένα μέ  διάφορα υλικά  καί εφόδια , σκεπασμένα  μέ   κουκούλα  πού  τά  εσερναν κάτι  κόκκινα  καί  ψαριά  μεγαλόσωμα  , φαρδυκάπουλα καί  χοντροπόδαρα μουλάρια , πού  οι  μεγάλοι  τά  ελεγαν....ουγγαρέζικα  !!   Αγριεμένες αγνωστες  φάτσες , ξανθές , αγέλαστες  , γυάλινα  σκληρά  γαλανά μάτια  τών  πάνοπλων  στρατιωτών  , ανάκατες  μέ  φοβισμένες γνωστές  φάτσες  τών  χωριανών μας , συνέθεταν  ενα  παράξενο  καί  περίεργο  σκηνικό  στήν  πλατεία  μας  . --Βλοσυρά  βλέμματα , κοφτά  στρατιωτικά  παραγγέλματα  καί  βέβαια  ακαταλαβίστηκα . Τότε  ολοι  καταλάβαμε  οτι  οι  Γερμανοί  δέν  εισαντε  ... μουσαφίρηδες!  

--Εισαντε  κατακτητές  καί  μάλιστα  σκληροί  καί  βάρβαροι!  -- Ο  δρόμος  από  τήν  λάκκα  τού  Κορίθου  ισιαμε  τά  Τομπρέϊκα  , στήν  δεξιά  μεριά , ητανε  βουναλάκια  από  χοντρό  χαλίκι , πού  ειχε  απομείνει  από  τήν  ατέλειωτη  ακόμα  χαλικόστρωση  τού  δρόμου , λόγω  τής  κήρυξης  τού  πολέμου  τού  1940 . 
    --     Τριζοβόλαγαν  οι  ρόδες  τών  κάρων  πάνω  στό  χαλίκι , καθώς  οι  Γερμανοί   μετακινούνταν,  καί  εμοιράζοντο  στά  επιταγμένα σπίτια  τού  χωριού!  Στού Γιάννη  τού  Λυκόγιαννη - θυμάμαι - επρεπε  νά  μένουν οι  αξιωματικοί , ενώ  οι  στρατιώτες  εμοιράστηκαν  από  λίγοι  σέ  κάθε  σπίτι. Στό  δικό  μας  ηρθανε  τρείς . Στό  δίπατο  τού Καμπανόγιαννη, ειχανε  τό  ιατρείο  τους καί  κάποιες  αλλες  υπηρεσίες , γιατί  μέ  ανοιγμένη  πάντα  τήν  πόρτα, καί  τόν  σκοπό  ορθιο ,  αράδιζαν  μέσα εξω , σάν  τά  μυρμήγκια   στήν  μυρμηγκοφωλιά. 

-- Στού  Ηρακλή  , καί  στού  Ηλία  Παπαντωνίου , εκεί  στό  ισόγειο , επρεπε  νά  ειχανε  πολεμικό  υλικό , γιατί  ειχανε  αποθηκεύσει   καί  τά  εφύλαγε  σκοπός  κάτι  μεγάλα  καί  βαρειά  ξυλοκιβώτια!  Απέναντι  καί  ακριβώς  δίπλα από τήν βρύση , ειχανε  τά  μαγειρεία  τους , πού  εμείς  μικρά  παιδιά  μαζευόμαστε   καί  χαζεύαμε.  δύο  δυνατές  εστίες  φωτιάς ( σάν γκαζιέρα)  πού  βράζανε  τό  συσίτιό  τους  σέ  δύο  μεγάλα  καζάνια . 

--     Κοντοστεκόμαστε,  καί  περιμέναμε  πότε  θά  ....σιούραγαν  τά  καζάνια , γιά  νά  εισπνεύσουμε  τήν  οσμή  τού  φρεσκομαγειρεμένου ...ξυνού φαγητού καί νά  ξεγελάσουμε  τήν  πείνα  μας !  Σήμερα μπορώ  νά ερμηνεύσω  οτι  οι  δυνατές  φωτιές  ητανε  καυστήρες  , καί  τό  ...σιούριγμα  από  τά  καζάνια  ητανε  οι  βαλβίδες  από  τίς  χύτρες  ταχύτητος!  Στήν  κεντρική  πλατεία , εκεί στό  λιτριβιό  τού  Γιαννάκου , ειχανε  τόν  εφοδιασμό  τους  σέ  τρόφιμα ,  κυρίως σέ  μεγάλες  ποσότητες  κονσέρβες.  Στόν  πέρα  μαχαλά  στά  Μπαρμπαλιέϊκα, καί  ακριβώς  πάνω  απο  τά  Κουρουνιωτέϊκα  σπίτια , καί  συγκεκριμένα  στό  χωράφι  τού  Κων. Γεωργαντά  επρεπε  νά  ειχανε  βάση  πυρός . --Πολυβόλα , πολλά  πολυβόλα , καί  γύρω-γύρω  πεδίο ασκήσεων,  οπου  οι  στρατιώτες  ολη  ημέρα  σχεδόν, γυμνοί  από  τήν  μέση  καί  πάνω  ασκούνταν , τραγουδώντας  ασταμάτητα  καί  μονότονα   ενα  εκνευριστικό  ....ολαρία  ολαρά, ολαρία ολαρά, καί δόστου ακόμα  καί, ενα   αλλο  ..΄χαϊλί χαϊλό, χαϊλί  χαϊλό. Η γιαγιά μου, αμα τούς ακουγε, μία σταυροκοπιότανε, καί μία τούς μούντζωνε !

-- Στήν  σημερινή  δεξαμενή , εκεί  στόν  αγιο-Θανάση , μέσα  στόν  πυκνό  λόγγο,  εκαναν ασκήσεις  μάχης  μέ  πραγματικά  πυρά , κάθε  πρωϊ 10-12 . Εμείς  ακούγαμε  τούς  πυροβολισμούς , καί  βλέπαμε  πότε  καπνούς  καί  πότε  λάμψεις  βλημάτων!  Γράφω  οτι  εκαναν  ασκήσεις  με  πραγματικά  πυρά , γιατί  μόλις  ετελείωνε τό  τουφεκίδι , οι  στρατιώτες  συντεταγμένοι  επέρναγαν  μέσα  από  τήν  πλατεία, κουβαλώντας  πότε  ενα , πότε  δύο , καλά  σκεπασμένα  φορεία , πού τά  κατέβαζαν  στό  υπόγειο τών  ιατρείων  τους  στού Καμπανόγιαννη !  Οι μεγάλοι  κούναγαν  τό  κεφάλι , καί  σιγομουρμούριζαν  οτι  κουβαλάγανε  νεκρούς  η  τραυματίες!

-- Ενα  αλλο σημείο  μάζωξης , ητανε  ο χώρος  τού  Αι-Γιάννη , μέσα  στίς  μουριές ,απέναντι από τό σπίτι τού Γκουβαλέτσου, οπου  ειχανε   εγκτασταθεί  μαζί  μέ  τά  πολλά  αλογομουλαρά  τους , τά  οποία  επιμελούντο  καθημερινά  ξυστρίζοντας  τα  μέ  μεγάλη  προσοχή.  

         --Εμείς  πιτσιρικάδες , θαυμάζαμε  τά  μεγαλόσωμα αλογομούλαρα  καί μάλιστα  ειχαμε  πιάσει  καί φιλίες  μέ  ενα  μουλαρά , γιατί  ητανε  ο  μόνος  πού  μάς  εδινε ....αέρα καί  μάς  μίλαγε  πού  καί  πού !!  Εμείς βέβαια δέν  καταλαβαίναμε  τίποτα  από  οσα  μάς  ελεγε , αλλά  τό  γεγονός  οτι  εμοιαζε  καταπληκτικά  μέ  ενα  συγχωριανό  μας,  τόν  Βασίλη  Παναγή Δρούλια , ξεθαρεύαμε , πιάναμε  συζήτηση  μαζί  του  καί  σέ ..... απταιστα  Γερμανικά  τού  λέγαμε  Βασίλη  Πανάη   γαϊδούρι  μουλάρι!! Κάνοντας  συζήτηση  κουφών , ετσι  πού  δέν  καταλάβαινε  τίποτα κανείς  παρά  μόνο  εγέλαγε  αυτός ,  εγέλάγαμε  καί  εμείς  καί  ειμαστε  ολοι  ....ευχαριστημένοι . --Ενας  αλλος ψηλός , ξανθός ,  ωραίος  ανδρας , -γιατρός  ελεγαν  πώς  ητανε -  μάς  εδινε  πού  καί  πού,  κρυφά-κρυφά από  τούς  αλλους  καμιά  καραμέλα!  Οι  μεγάλοι, τόν  ξεχώριζαν γιά  καλό  ανθρωπο,  καί  ελεγαν  οτι  ητανε   επιστρατευμένος  Αυστριακός , γιατί  οι  Αυστριακοί  ειχανε  τήν  φήμη  λιγότερο  σκληρών   από  τούς  Γερμανούς . 

               Αλλά  μέχρι  τώρα , εγραψα  τί  ελεγαν  οι  μεγάλοι .  Δέν  εγραψα  τί  εκαναν οι  μεγάλοι .  Οι  μεγάλοι  λοιπόν , οι  ανδρες  , κυκλοφορούσαν  δειλά-δειλά  στό  χωριό  , αλλά  τό  βράδυ  τούς  χάναμε  !!  Κρυβόσαντε  από  τόν  φόβο  τής  επιστράτευσης , καί  πολλοί  δέν  κοιμόσαντε  στά  σπίτια  τους . Ο  πατέρας  μου,  μαζί  μέ  κάποιους  αλλους  , κοιμότανε  στό  καλύβι-στρούγκα, τού  εξαδέλφου  του  Αργ.  Ανδριανού στού  Σκάγιανη , μέρος  δασώδες  , δύσβατο καί  αγνωστο  στούς  Γερμανούς, καί ενα λυκόσκυλο τόν Τραχήλη πού μύριζε τόν εχθρό από μακρυά, καί αρχιζε νά ουρλιάζει!!. 

--  -Κάθε  τόσο , τούς  πήγαιναν  κρυφά  ψωμί  καί  νερό , στόν  μυστικό  κρυψώνα  τους.  Εγώ, από  κάτι  μισόλογα  πού  ακουγα  τό  ειχα  καταλάβει, καί  μιά  ημέρα  τό  ειπα  στήν  μάνα  μου!  Εκείνη  εταράχθηκε , δέν  τό  περίμενε, καί  μού  ειπε  νά  τό  βουλώσω, αν  ηθελα  τόν  πατέρα  μου,καί  εγώ  τό  βούλωσα, γιατί τόν  ηθελα  τόν  πατέρα  μου!! 

-- Κατά  τήν  διάρκεια  τής  Γερμανικής  κατοχής, μαθαίναμε   γιά  βαρβαρότητες  καί  σκοτωμούς  ανά  τήν  Ελλάδα , καί  ιδιαίτερη  μού  ειχε  κάνει  εντύπωση ,γιά τήν σφαγή   στόν  νομό  Λακωνίας .   Ενα  τραγικό , καί  συνάμα  ηρωϊκό  γεγονός,  εγινε  καί στό  γειτονικό  μας  χωριό  τά  Καλυβάκια .-- Σέ  μία  συμπλοκή μεταξύ  Γερμανών καί  ενόπλων  ανδρών  τής  Εθνικής  μας Αντίστασης  σκοτώθηκαν 3-4 Γερμανοί.  Οι  υπόλοιποι , καί  σέ  αντίποινα  , μπήκαν  στό  χωριό , καί  εκαψαν  κάποια  σπίτια, ενώ  εμείς  βλέπαμε  τόν  καπνό  από  τό  ...παρατηρητήριο τήν τζαμαρία  τού  Ηρακ.  Παπαντωνίου . 

              -- Κάθε  αρχή  ομως  εχει  καί  τέλος, καί  κάποια  ημέρα  οι  Γερμανοί  , εδειχναν  ανήσυχοι . Μάζεψαν  βιαστικά  τά  υπάρχοντά  τους , τά  φόρτωσαν  στά  μεγάλα  κάρα , καί  εμείς  περιμέναμε  νά  τούς  ειδούμε  νά  ξεκουμπίζονται . Πάλι ομως δέν  μάς  εκαναν τήν  χάρη , γιατί  εφυγαν  νύχτα  ετσι  οπως  ηρθαν. Εγώ  τουλάχιστον, τούς υποδέχθηκα καί  τούς  αποχαιρέτησα  κοιμώμενος  !!  Επρεπε  νά  ητανε  τέλος  τής  Ανοιξης  τού 1944  τότε  πού  ξεκουμπιστήκανε . Αρκετά  χρόνια  από  τότε, η  μνήμη  μου  φαίνεται  δέν  μέ  πρόδωσε !!
                 ΚΛΕΙΝΩ  ΤΑ  ΜΑΤΙΑ  μου, βυθίζομαι  στή   σκέψη , καί  σάν  ταινία  τού  σινεμά , περνάνε  αυτά καί αλλα   γεγονότα  από μπροστά  μου, σάν  νά  ειναι  σήμερα , σάν  νά  ειναι  τώρα!!
                     ΑΝΟΙΓΩ  ΤΑ  ΜΑΤΙΑ  μου , καί  βλέπω τήν  σημερινή  ευχάριστη  πραγματικότητα . Βλέπω  τήν  πλατεία  μας , γεμάτη  από  ξέγνοιαστους συγχωριανούς  μας νά  αστειεύονται , νά  γελάνε , καί  νά  χορεύουν στόν  ιδιο  χώρο, πού  μόλυναν  μέ  τήν  παρουσία  τους  οι  βάρβαροι  απόγονοι  τών  Ουννων. 

-- Θέλω , προσπαθώ ,  αλλά  δέν  ξέρω , πώς  νά δώσω νά  καταλάβουν  τήν  αξία  τού  υπέροχου  αγαθού , τού αισθήματος  τής  λευτεριάς  καί  τής  Εθνικής  ασφάλειας , σέ  οσους  νεωτέρους  μου , ειχανε  τήν ευτυχία  νά  μήν  ζήσουν αυτή  τήν  πολύ  ασχημη  καί  κακή  εμπειρία ! Πώς  νά  γίνει  μπορετό , νά  τούς  κάνω  νά  νοιώσουν τό  υπέροχο  αυτό  θείο  δώρο;     Πώς  νά  τούς  πείσω  οτι  ειναι  ανάγκη , σάν  πατριώτες καί  σάν  Ελληνικός  λαός νά  μονιάσουμε  καί ειδούμε ....ψηλά  καί  μπροστά !!  Νά ανέβουμε  , νά  παραμερίσουμε τά  μικρά  τά  ασήμαντα, καί νά  εκτιμήσουμε τά  σπουδαία  καί  τά  μεγάλα;  
   Πώς  νά  γίνει  έέέέ ;  !! Πώς !!

         ΛΕΩΝΙΔΑΣ   Η.  ΑΝΔΡΙΑΝΟΣ 
 ( πρωτοδημοσιεύτηκε  στήν  εφημερίδα  τά  ΝΕΑ  ΤΟΥ  ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ  )