Λεων. Ανδριανός : ΤΙ ΥΠΕΡΜΑΧΩ ΣΤΡΑΤΗΓΩ, ΤΑ ΝΙΚΗΤΗΡΙΑ !!

**           Τή  υπερμάχω  στρατηγώ, 

                       τά νικητήρια!!

 ** Τελειώνοντας οι  απόκριες, καί κοντά  τέτοιες ημέρες, ζυγώνανε οι χαιρετισμοί. Μύριζε ανοιξη. Μύριζε  Πάσχα. Καί κάθε Παρασκευή γιόμιζε ο Αγιο-Λιάς από  χωριανούς καί ξενητεμένους. 

*Καί εννοιωθες ευχάριστα. Καί ητανε ομορφα. Κάτι τό αλλοιώτικο, καθώς τό σούρουπο ακουγες τίς πόρτες τών σπιτιών νά αμπαρώνουν, καί νά γεμίζουν οι δρόμοι από γυναικόπαιδα. Οι μεγάλοι μέ τά μπαστούνια τους, καί οι μικροί μέ τά λαδοφάναρα στά χέρια, νά φωτίζουν τήν στράτα, καί ολοι μαζί νά πορεύονται στήν εκκλησία.
-- Τή υπερμάχω στρατηγώ !! 
  ** Μέ τήν σύνοψη στά χέρια οι νέοι, μέ τίς καρεκλίτσες τους οι μεγάλοι, ολοι στή φιλόξενη καί ζεστή εκκλησιά μας. 

* Ροβολάγανε τά  Μπαρμπαλιέϊκα, καί γιόμιζε η Πόστενη. Ανηφορίζανε τά Κονιαρέϊκα, αλλοι από  Αγιάννη, καί αλλοι από τό ...χαλικωτό περικοπά. Χαρούμενες φωνές, ανάκατες μέ τό βαρυεστημένο καί βραχνιασμένο γαύγισμα τών σκυλιών, παρέα μέ τά βελάσματα τών αρνιών, πού ψάχνανε νά βρούνε τίς μανάδες τους, γιά νά βυζάξουνε , καθώς γύριζαν στό μαντρί, σκέτη φυσική χορωδία. Δίνανε μιά μυστηριώδη γλυκειά εικόνα, στήν θεϊκή ανοιξιάτικη βραδυά!
--Τή υπερμάχω στρατηγώ !!

** Σταυροκοπιότανε οι μεγάλοι, καί κάναμε χάζι τά μικρά καί πηλαλάγαμε γύρω-τρογύρω στό τουράκι. Τό ειχαμε γιά πανηγύρι. Πιστεύαμε  οτι αυτό ητανε ολο. Οτι  εκεί τελείωναν οι χαιρετισμοί. Εκεί τελείωναν ολα !   Αμ δέ πού ητανε ετσι !!
--Τή υερμάχω στρατηγώ !!

** Αργότερα, διαβάζοντας καί μαθαίνοντας  τήν  ιστορία καί τό βαθύτερο νόημα τών χαιρετισμών ,εννοιωσα αλλόκοτα συναισθήματα. Καί η επιθυμία μου νά βρεθώ εκεί, εκεί οπου πρωτακούστηκε ο υπέροχος αυτός υμνος, εγινε σκοπός μου. Η επιθυμία μου νά ακούσω τό ... τή υπερμάχω στρατηγώ στόν φυσικό του χώρο, μού εγινε ανάγκη. Τό ονειρο νά διαβώ τήν πόρτα τής Αγια-Σοφιάς  μέ βασάνιζε. Δέν κρατιόμουνα!! 

* Ωσπου μιά ημέρα, ημέρα ευλογημένη, δέν αντεξα. Πήρα τήν βαλίτσα μου, καί βρέθηκα στήν Πόλη. Τήν Κωνσταντινούπολη ! Στά αλήθεια, καί οχι στά παραμύθια.  Τά τείχη της, ορθια επιβλητικά, οπως τότε , δέν μέ εμπόδισαν νά περάσω. Ειχανε προηγηθεί οι βάρβαροι. Χωρίς υπερασπιστές! Βουβά!  Χορταριασμένα, νά μαρτυράνε τήν δόξα τού Βυζαντίου!!  Πέρασα απο τήν Κερκόπορτα, πήγα καί στό Μπαγιουκλί.Στό Ζωγράφειο Λύκειο, στά Βυζαντινά τείχη. Πήγα καί στά Πριγκηπόνησα !Αντιγόνη,Πρώτη, Χάλκη, Πρίγκηπος!

**Στό κοντινότερο ξενοδοχείο, σταμάτησα τό ταξί! Γιαβάς-γιαβάς καρντάσι, μονολόγησε ο ταξιτζής! Στήν πόλη, ολοι οι ταξιτζήδες μιλάνε λίγα Ελληνικά.

** Βούτηξα τήν βαλίτσα μου, καί σέ λίγο από τό παράθυρο τήν εβλεπα. Ητανε απέναντι μου, τίς κούνησα τό χέρι, λές καί ειμαστε δυό παλιοί φίλοι! Καί εκείνη μού χαμογέλασε! Ιδέα μου βέβαια, γιατί αργότερα τήν ειδα συνωφρυομένη, ανάμεσα στούς Τούρκικους μιναρέδες. 

 Πατώντας τόν χώρο τής Αγια-Σοφιάς ,τά πόδια μου, μόλις καί μέ κράτησαν ορθιο. Κρατήθηκα νά μήν σωριαστώ! 

** Επιβλητικός ο ογκος της, μέ μιά σπάνια αρμονία. Μόνη παραφωνία,οι πανύψηλοι Τούρκικοι μιναρέδες, πού  προσπαθούνε νά κλέψουνε κάτι από τήν ομορφιά της. Από τόν φόβο τών φυλάκων, δέν εσκυψα νά φιλήσω τό κατώφλι της.  Τό εκανα ομως αργότερα,στά κρυφά , φιλώντας τούς τοίχους της, οταν σιγουρεύτηκα οτι δέν μέ επαρακολουθούσε τό αγριο μάτι τού Τούρκου φύλακα.

** Στάθηκα στό βήμα τών αυτοκρατόρων, καί ακουσα καθαρά τόν Ιουστινιανό νά λέει...νενίκηκά σε Σολομών !! Πόσο δίκαιο ειχε ! Περιδιάβηκα τόν  χώρο, καί μιά καί δυό καί τρείς φορές , καί δέν θυμάμαι τό πόσες αλλες! Εστάθηκα στήν ωραία πύλη, πάτησα τό ψηφιδωτό πού εστεκαν καί εστέφοντο οι αυτοκράτορες! Χάϊδεψα μέ τό βλέμμα μου, τόν δικέφαλο, αγγιξα τόν θρόνο τού αυτοκράτορα!! Σέ λίγο ηρθε καί αυτός εκεί!  Μέ τήν κουστωδία του, μεγαλοπρεπής,  μέ τήν χρυσοποίκιλτη φορεσιά του, καί τήν πορφύρα του. Η εκκλησία γέμισε από ευωδιαστό θυμίαμα.  Πατριάρχης καί λαός, καί ολα τά σήμαντρα μαζί, ηχούν πανηγυρικά.  Ζώ ενα ονειρο. Ενα ονειρο ζωής !  Δέν πιστεύω στά μάτια μου, δέν πιστεύω στά αυτιά μου.

   

           Η σφραγισμένη πύλη οπου εκρέμασαν,  τόν                         Πατριάρχη Γρηγόριο τόν Ε'

*********************************************************

*Χάζεψα τήν  μεγαλοπρέπεια τού ναού.  Δέν χορταίνεται, δέν τήν χόρτασα !! Ανεβαίνοντας τά φαρδειά  πλατύσκαλα τού γυναικωνίτη, συνάντησα τήν κουστωδία τών στρατιωτών, πού κατέβαιναν τρέχοντας.  Παραμέρισα νά περάσουν,ακούγοντας τό ποδοβολητό τους!!  Από εδώ, ακούς καλύτερα τήν ψαλμωδία, καί βλέπεις τόν Πατριαρχικό θρόνο!! Γύριζα καί ξαναγύριζα, δέν πίστευα στά δακρυσμένα μάτια μου. Ενα ρίγος στό κορμί μου, ενας πόνος στήν ψυχή μου.
- Τή υπερμάχω στρατηγώ !!
** Στάθηκα σέ μιά γωνία τού πελώριου ναού, ακούμπησα τήν πλάτη μου στόν τοίχο γιά νά φυλάξω τά νώτα μου,από κανένα κακό αυτί , καί βλέποντας  μπροστά μου, βρήκα τό θάρρος καί τόλμησα!! Καί τά  χείλη μου, ψιθυριστά καί τρεμάμενα εψαλαν :: 
** Τή υπερμάχω στρατηγώ....!! καί μιά, καί δυό καί πολλές φορές! Κρυφοψέλνοντας , κοίταξα ψηλά τόν ασβεστωμένο από βέβηλα χέρια Παντοκράτορα, καί μέσα στήν θαμπάδα του,νόμισα πώς τόν ειδα νά μού χαμογελάει. Γλυκός, ωραίος, ηρεμος!!  Καί φαίνεται πώς μέ ακουσε, καί αυτός καί ψάλαμε μαζί!!  

*Τή υπερμάχω στρατηγώ!

*  ΟΙ  ωρες  τρέχουν, οι ημέρες περνάνε,  μέ ενα επικίνδυνο πέρασμα μέσα από μιά συνοικία τρωγλοδητών, φτάνω στό Πατριαρχείο! Γονατιστός μπροστά στήν  σφραγισμένη -Πύλη, πού κρέμασαν τόν Πατριάρχη, ανάβω ενα ψυχοκέρι!

Τέσερις  ημέρες εμεινα στήν Πόλη, πέντε φορές  πήγα στήν Αγια-Σοφιά, καί φεύγοντας, τήν βαλίτσα μου τήν πήρα, αλλά τόν νού μου καί τίς αναμνήσεις μου δέν μπόρεσα, Τά αφησα εκεί ! 

**     Καί ακόμα λαχταράω πότε θά ξαναπάω,
-ΤΗ ΥΠΕΡΜΑΧΩ   ΣΤΡΑΤΗΓΩ  ΤΑ ΝΙΚΗΤΗΡΙΑ ...!!!

                                          ΛΕΩΝΙΔΑΣ  Η.  ΑΝΔΡΙΑΝΟΣ